මේ කාලේ වගේම ඉස්සරත් අපි ආසම විෂය උනේ ඉංගිරිසිය. ටීචර් ඉංගිරිසි උගන්නද්දී අපි හතර දෙනා පන්තියේ අන්තිම පේලියට වෙලා සබීතා, මාලනී සෙල්ලම දානවා. සබීතා, මාලනී සෙල්ලම කිව්වේ අර තුන්ඩු වල නම් ලියලා එක ජාතියෙන් තුන්ඩු තුනක් සෙට් වෙනකල් මාරු කර ගන්න සෙල්ලම. එහෙම නැත්නම් පැන්සල් රෝල් කරනවා.ඔන්න ඔහොමයි අපි ඉංගිරිසි ඉගෙන ගත්තේ.
ඒ කාලේ උදේ රැස්වීමේදී අපේ පන්තියේ ගෑල්ළමයෙක් නට නටා කියන සින්දුවක් මට තාම මතකයි.
"කුඩා බාගේ අරන් කඳු පාර උඩින් කපු මාම අපේ ගෙට එනවා
ලොකු නැන්ද පාන්දර බැද්ද කැවුම් පෙති රහද සැකක් මතු වෙනවා
නන නනනන නන - නන නනනන නන - නන නනනන නනන නනා"
අනේ මන්දා මුන් පොඩි කමට කියන සින්දු, පහේ සිස්සත්තේ කරල වත් නෑ එතකොට.
ඔන්න ඉතින් සිස්සත්තේ ඉවර වෙලා 6 වසරට වෙලා ඉඳිද්දී නිවාසාන්තර තරඟ තියෙන කාලෙකුත් ආවා. එක දවසක් ඉස්කෝලේ ඇරෙන්න කිට්ටුව නිවාස රැස්වීම් තිබුනා. ගයාත්‍රි නම් දුවන්න ඉන්න නිසා එයා රැස්වීමට ගියා. අපි තුන් දෙනා කම්මැලි කමේ ඇවිද ඇවිද ඉඳිද්දී දැක්ක අයියලා අක්කලා ඉස්කෝලේ කම්බි වැටකින් පැනලා ගෙවල් වල යනවා.
මම තමයි ඉස්සෙල්ලමපනින්න ගියේ. පැනපු ගමන් අහු උනේ නැතෑ සිස්ස නායක අයියා කෙනෙකුට. බටු ඇට සයිස් කෙල්ලෙක් කොහොම ආයෙත් අතනින් ඇතුලට පනින්නද? අනේ ඉතින් ආයෙත් පාර දිගේ ඇවිත් ගේට්ටුවෙන්ම ඇතුලට එද්දී අරඅයියාඉන්නවා ගේට්ටුව ලඟට වෙලා. අයියන්ඩි සැරෙන් අහපි පන්තිය මොකද්ද කියලා. අනේ බොරුවක් කියන්න හිතන් කිව්වේ නෑ සත්තයි මට පුරුද්දට කියවුනේ 5-B කියලා.
ඊට පස්සේ දවසක උදේ රැස්වීමේදී නියෝජ්‍ය විදුහල්පතිතුමිය කියනවා ඉස්කෝලේ සමහර ළමයි කරන වැඩ නිසා ඉස්කෝලේ නමට වෙන්නේ හරියට කිරි හට්ටියට ගොම බින්දුවක් වැටුනා වගේ දෙයක් කියලා. ඔන්න ඉතින් දැන් මගේ කකුල් දෙක මැන්ඩලින් ගහනවා. ඊට පස්සේ පන්තියේ ඉඳිද්දී සිස්ස නායකයෙක් පන්තියට එන එන සැරේට මගේ අතිජාත යාළුවො තුන් දෙනා මාව බය කරනවා මාව ඔපීසියටඅරන් යන්නයි එන්නේ කියලා. මගේ පුරුවේ පිනකටද මන්දා එහෙම අකරතැබ්බයක් නම් උනේ නෑ. අනේ ඉතින් තේරෙන තරම කියන්නේ ලඟක් වෙනකල්ම මම හිතාගෙන හිටියේ අර ගොම බින්දුව මමයි කියලා.
ඔන්න ඉතින් කාලය ගෙවිලා ගිහින් සිස්සත්ත ප්‍රතිඵල එහෙමත් ඇවිත් ඒ ඉස්කෝලෙන් අයින් වෙන කාලෙත් ආවා.දැන් ඉතින් කට්ටිය දිගට හරහට ඔටෝ ලියනවා. මටත් තිබුනා මමම හදා ගත්තු ඔටෝ එකක්. ඒකට බ්‍රවුන් පේපර් කවරෙකුත් දාලා ලංකා බැංකුවෙන් ලැබුණු දින දර්ශනයක හිටපු මුවෝ දෙන්නෙකුගේ පින්තුරෙකුත් අලවලයි තිබුනේ. ඉතින් අපිට කවි සිතුවිලි එහෙම නැති නිසා හැමෝගෙම ඔටෝ වල ලියන්නේ 'ඉගෙනීම කටු අත්තකි - එහි ඵලය මල් අත්තකි', එහෙම නැත්නම් අන්තිම පේලියේ 'සිනි වලට කුඹි වහල මරියෝ මරියෝ - සමරු පොතේ පිටු ඉවරයි චෙරියෝ චෙරියෝ' වගේ ඒවා.
හැමදාමත් මේවම ලියලා හරි යන්නේ නැති නිසා දවසක් දිලිනි ඔන්න එයාගේ කවුදෝ අක්කා කෙනෙක්ගේ ඔටෝ එකකින් කොපි කරන් ආව ලස්සන නිසඳැස් ටිකක්. අපිත් ඉතින් දිගට හරහට අපි ලියපුවා වගේ ඔව්වා කොපි පේස්ට් කරා. එයින් එකක් පටන් අරන් තිබුනේ 'ළයාදර ලසන්ති' කියලා. වැඩේ කියන්නේ අපි හතර දෙනාටම ඔය වචන දෙකේ තේරුම තේරුනේ නැති එකනේ. ලසන්ති කියන්නේ කාගේ හරි නමක්දෝ කියලත් හිතිලා ආයෙත් ඉතින් වචන දෙකම පටන් ගන්නෙත් එකම අකුරෙන් නිසා මොකක් හරි ලස්සන ආමන්ත්‍රණයක් වෙන්න ඇති කියලා හිතන් ඒක එහෙමම පේස්ට් කරා. මෙන්න බොලේ ඊට පස්සේ දවසේ දිලිනි ගම පීරලා හොයන් එනවා ලසන්ති කියන්නේ කවුදෝ අක්කා කෙනෙකුගේ නමක් කියලා.
No comments:
Post a Comment